Stwierdzenie, że działania innowacyjne niosą ze sobą ryzyko porażki jest nazbyt oczywiste. Peter Drucker uważa, że na tym związek ryzyka i innowacji się kończy. Wg niego – innowatora nie powinna cechować skłonność do ryzyka (sic!). Raczej skłonność do ciągłych poszukiwań szans rozwiązania problemu, przed którym stoi. Poszukiwań metodą analiz, prób i błędów.
Wydaje się, że to dość dyskusyjna teza. Zanim ją odrzucimy, przyjrzyjmy się przykładowi – firmie W.L Gore*. Bill Gore po 17-letniej karierze w DuPont zaryzykował i zaczął budować firmę w pełni oddaną idei innowacji. Oparł ją jednak na zasadzie REAL – WIN – WORTH. Każdy pomysłodawca musi udowodnić, że jego projekt ma zastosowanie (REAL). Następnie powinien wykazać, że dany produkt na rynku docelowym ma szansę, stać się produktem dominującym (WIN). I wreszcie, odpowiedzieć na pytanie, czy całe przedsięwzięcie się opłaca (WORTH). B. Gore wychodził bowiem z założenia, że do innowacji można się solidnie przygotować.
Czy zatem poprawną tezą jest, tak często lansowaną w literaturze przedmiotu, że innowator to‘osobowość przedsiębiorcza o skłonnościach do podejmowania ryzyka’? Czekam na Wasze komentarze.
*Producent m.in. goreteksu materiału, który wykorzystywany jest w produkcji wiatro- i wodoodpornej odzieży, produktów medycznych, ogniw wodorowych a także w technologii stosowanej przez NASA.
