Napisano już o tym niemało. Czy niemało oznacza skutecznie? Niekoniecznie. Może dlatego, że jak mówi mądrość ludowa – słowa uczą, ale to przykłady pociągają. A w sposób szczególny pociągają przykłady, które są obleczone w historie. W książce, którą trzymacie w rękach, żywi ludzie z krwi i kości opowiadają swoje niesamowite historie. Ludzie, którzy przekraczają samych siebie, doświadczają i próbują nowych rzeczy. Ludzie, którzy są niczym drogowskaz i pochodnia jednocześnie. Ludzie, którzy inspirują, wzmacniają, oświecają i pokazują, że można konstruować rzeczywistość – i że warto wziąć życie we własne ręce, szukać nowych dróg i nieodkrytych ścieżek. I budować. I tworzyć. I zarażać swoim sprawstwem innych, aby tworzyć mogli i oni. 

• Przemek Staroń – psycholog, autor książki „Szkoła bohaterek i bohaterów”, Nauczyciel Roku 2018, finalista Global Teacher Prize 2020

Przekraczają granice dosłownie i metaforycznie.

Czasem wyjeżdżając ze swoimi podopiecznymi na koniec świata, a czasem nawiązując głębokie relacje z tymi uczniami, o których inni mówią, że „do nich i tak nic nie trafia” i machają na nich ręką. Oni ręce mają raczej pełne roboty. Jeśli machają nimi to, by wezwać was do współpracy. Każdą swoją opowieścią zdają się mówić: „tu jesteśmy, chodźcie z nami, czekamy, razem możemy więcej!”. Do tego mają dobre serca i głowy pełne pomysłów. Są cierpliwi wobec dzieci i niecierpliwi wobec świata (chcą więcej i więcej!).

Czytanie ich historii umocniło we mnie wiarę, że może być dobrze i nie ma rzeczy niemożliwych. Chciałabym, żeby każdy wychodził ze szkoły z takim przekonaniem. To właśnie ono sprawia, że chcemy uczyć się przez całe życie. To oni to sprawiają.

• Justyna Suchecka – Dziennikarka edukacyjna, instruktorka tańca, ekspertka do spraw młodzieży. Przez wiele lat była związana z Gazetą Wyborczą, od 2019 roku pracuje w TVN24.

Nie spotyka się zebranych w jednym miejscu opowieści kilkunastu nauczycieli…

Nie spotyka się zebranych w jednym miejscu opowieści kilkunastu nauczycieli, różnych specjalności i z różnych poziomów nauczania o tym, co wpłynęło na ich zawodowe życie. Wydawałoby się, że te opowieści muszą być różne, jak różni są ludzie którzy je opowiadają; bo różnią się sposobem narracji, nauczanym przedmiotem, pracą – czy to w szkole podstawowej, czy na uczelni, słowem że to wszystko sprawi, że odległości będą ogromne, bo przecież tak postrzegamy nauczanie w klasie I SP i Uniwersytecie.

I tu Was zaskoczę: te historie wcale nie są od siebie odległe! Wszystkie zebrane tu opowieści są o szacunku do ludzi, o wsłuchiwaniu się w ich potrzeby, o uważności na słowa, empatii, a wreszcie o znajdowaniu sposobów na wskazywanie pięknych ścieżek nauki.

Prześwietnym pomysłem w tej pozycji złożonej z opowieści nauczycieli wyłuskanych ze społeczności Superbelfrzy RP przez Ewę Drobek jest dodatkowa narracja autora – Marka Stączka, który je zebrał i opatrzył dodatkowym komentarzem co najmniej tak ciekawym jak same opowieści.

Polecam serdecznie – niezwykła pozycja w tych parszywych czasach pandemii, gdy szukamy jakiegoś sensownego oparcia w rzeczywistości. A oparcie w nauczycielach i nauce może być najniezwyklejszym doświadczeniem w Waszym życiu.

• • Jacek Ścibor – nauczyciel informatyki, założyciel i administrator grupy Superbelfrzy RP, trener projektów TiK-owych, fascynat edukacji wspomaganej technologicznie.